W jaki sposób, posiadając własny serwer pamięci masowej, można udostępniać jego zasoby w platformie chmurowej typu PaaS – tłumaczy Piotr Niemcewicz, starszy inżynier systemów IT z Centrum Danych Asseco Data Systems.
Rezerwacja zasobów w przestrzeni chmury wiąże się zazwyczaj z ponoszeniem pewnych kosztów. Jeśli mamy własną przestrzeń dyskową, często okazuje się, że nie jest ona w pełni wykorzystywana, przy jednoczesnym ponoszeniu dodatkowych kosztów związanych z dzierżawą zasobów dyskowych w chmurze. Większość usług zewnętrznych oferowanych jest w modelu „dobrze-szybko-tanio” ale wybrać można tylko dwie z tych trzech opcji. Czy możliwe jest efektywne, sprawne i ekonomiczne włączenie własnych zasobów do chmury? Możliwość taką daje np. platforma UniCloud, która umożliwia dobór i elastyczne dopasowanie struktury systemu plików do potrzeb projektów poprzez użycie jednego z pięciu typów pamięci dostępnego do składowania danych:
* lokalny system plików
* kontener master
* kontener złożony
* kontener dedykowany typu data storage
* zewnętrzny serwer NFS
Montowanie zasobów własnego serwera pamięci masowej w środowisku chmurowym za pomocą protokołu NFS można przeprowadzić w dedykowanym kontenerze pamięci masowej typu data storage. Warto go wykorzystywać do obsługi złożonych i mocno obciążonych aplikacji, aby scentralizować składowanie danych w jednym kontenerze. Dzięki temu uzyskamy prostsze i bardziej elastyczne zarządzanie udostępnianiem danych. Taki dedykowany kontener do przechowywania pozwala na współdzielenie plików między wieloma warstwami środowiska, jak również między środowiskami w ramach jednego konta. Kontener typu data storage może być użyty nie tylko lokalnie, ale również we współpracy z zewnętrznymi zasobami dyskowymi dostępnymi poprzez Internet. Połączenie z zewnętrznym serwerem NFS możliwe jest na dwa sposoby: jako zamontowanie zewnętrznych zasobów serwera, jak i również poprzez eksport plików z instancji UniCloud.
Poprzez punkty montowania służące do połączeń z kontenerami typu storage, można w nich również definiować połączenia do zdalnych zasobów i w ten sposób rozszerzyć dostępną przestrzeń składowania danych. Dzięki temu zewnętrzne zasoby serwerów NFS stają się w środowisku UniCloud dostępne lokalnie. Po wybraniu kontenera, wymagane parametry zostają skonfigurowane automatycznie. Co ważne, możliwe jest przejrzenie plików składowanych w jednym węźle a współdzielonych z innymi kontenerami w ramach konta UniCloud.
Artykuł „Dysk prywatny w chmurze publicznej” ukazał się w czerwcowym numerze magazynu „Linux”. Pełny tekst: https://centrumdanych.assecods.pl/dysk-w-chmurze/